Znajući gde su nastale prve civilizacije, mogli bi smo reći od kada postoje ljudska bića postoji i orijentalni ples. Dakle naš voljeni ples postoji još od praistorije!
Orijentalni ples kroz vekove
Ono što možemo pratiti je da je u petom veku glad naterala mnoga ciganska plemena da napuste Indiju. Neka su otišla za Evropu kroz Tursku i završila na Iberijskom poluostrvu gde se rodio flamenko, mešavina indijskog svetog plesa sa arapskim i andaluskim uticajima. Druga plemena su pratila južnu obalu i prelazila Mesopotamiju da bi stigli u Egipat. U vremenima faraona, žene su igrale u hramovima za boginju ljubavi i plodnosti. Ta boginja, Ištar u Siriji, Afrodita u Grčkoj, Salome u Bibliji ih, bi ih opsednula praveći ih svetim i spremnim da se ponude muškarcima.
U devetnaestom veku muškarci sa Zapada su počeli da putuju Orijentom izveštavajući o svojim iskustvima. Bonaparteovi ljudi, nakon njihove Egipatske ekspedicije pričaju o “beskrajnoj pustinji, vrelom pesku, i tamnoputim plesačicama koje prate vojsku i prepuštaju se uživanju muškaraca“.
Delacroix slika scenu plesa na jevrejskom venčanju u Maroku, Nerval i Flaubert govore o luksuzu i dekadenciji. Svetla i pejsaži naglašavaju žensku erotičnost koje obhrvaju čula muškaraca.
Orijentalni ples na filmu
Onda dolazi film, 1916. godine, i sa njim zapadna vizija i fantazija žena pod kolonijalnim uticajem. U Čaplinovoj parodiji igračice izvode zabavne talasanje kukovima. U “le Marchand de sable” one su polu gole. Mae West, Marlene Dietrich, Rita Hayworth, Elizabeth Taylor I druge interpretiraju mnoge Kleopatre i Salome. Kostimi su kao iz bajke, eksplozija svetlosti I translucidnosti.
U 1926, libanka Badia Masabni otvara plesnu školu i kabare Casino Opera u Kairu. Mnogi umetnici koje je ona podučavala prave karijeru na filmu.
Tahia Karioka je ta koja uvodi “shimmy” u korake. Ona je najverovatnije uzela tehniku iz brazilske sambe koju je takođe plesala.
Na kraju, pedesetih godina film Ali Baba Jacques-a Bekera predstavlja pravu plesačicu, sa kontrolisanom senzualnošću, koja ispunjava oksidentalnu očekivanja. Samia Gamal, “noćni leptir”, stavlja kraj na aproksimativna talasanja tela. Njena plesna iskustva (balet, rumba, tango, fox-trot) je prave neuporedivom.
Cirkusna igračica, Naima Akef, inspirisana talentom njenih uzora, je došla u orijentalni ples sa dodirom fantazije.
Naravno da ove velike zvezde imaju naslednice, naravno da se mađija plesa nastavila, i da nastavlja da nam daje velike interpretkinje, ali čak iako pomislimo na velike zvezde kao što su Fifi Abdu, Nagwa Fouad, Lucie or Dina, okruženje je sada potpuno drugačije. Kako orijentalni ples dobija internacionalniju publiku, on se svodi na ”digestivnu” zabavu u velikim hotelima ili diskotekama.
Danas je jasno da okruženje u Egiptu nije pozitivno za orijentalni ples. Zbog toga mnogi umetnici napuštaju Egipat da se nastane na Zapadu gde dobijaju više slave i priznanja. Ipak, kidnapovan u joga, salsa, i ”tribal dance” plesnim školama, Orijentalni ples rizikuje da izgubi svoje origilno značenje i važnost.
Nostalgična sam kada pomislim na ples rođen u hramovima u telima žena, prenesen preko majki. Orijentalni ples pokazuje i krije, daje i uzima, igra se sa unutrašnošću i spoljašnošnju. On je u kućama, u svakom važnom momentu života.
On održava žene u miru sa snagama života.